Beste Jurgen,
Je zag er na de 14de rit in de Tour aangeslagen uit toen je voor de microfoon van Sporza-journalist Renaat Schotte verscheen. Ik heb er met tranen in de ogen naar zitten kijken. Ik was het liefst in de tv gekropen om je een deugddoende knuffel te geven.
Wat er nog het meest inhakte was de zin ‘Ik voel me schuldig tegenover iedereen’. Als je er alles aan gedaan hebt om na een loodzware revalidatie weer top te zijn, is er geen reden om je schuldig te voelen als je benen niet meewillen. Dan heb je jezelf niets te verwijten en zullen de mensen die het goed met je voorhebben dat ook niet doen. In tijden van nood kent men zijn vrienden.
De manier waarop je de pers te woord staat in moeilijke tijden zoals deze, toont nog maar een keer hoe groot je bent. Ik had al oneindig veel respect voor jou en je hebt weer laten zien dat je dat meer dan wie ook verdient. Je had ervoor kunnen kiezen om na de finish in de teambus te gaan zitten om een potje te janken. Daar had je op dat moment waarschijnlijk meer behoefte aan. In plaats daarvan koos je ervoor om al je moed bij elkaar te rapen en antwoorden te zoeken op vragen die nog niet te beantwoorden waren. Chapeau!
Toen je aan de tafel zat van Lieven Van Gils in Vive le Vélo welden de tranen in m’n ogen weer meermaals op. De overtuiging waarmee je antwoordde op de vraag of je opnieuw al die zware trainingsarbeid wil leveren voor de volgende Tour sprak boekdelen. Ondanks alles wil je die opofferingen voor de zoveelste keer ondergaan om je podiumdroom waar te maken. Over een doorzetter gesproken!
Je had er ook voor kunnen kiezen om stilletjes in je hotelkamer te zitten wegkwijnen, maar weer heb je al je moed bij elkaar gezocht om openhartig te praten over wat dit met je doet. Het moet ontzettend moeilijk geweest zijn om een antwoord te formuleren op de soms pijnlijke vragen, maar je hebt het met verve gedaan. Dat alleen al maakt je een held!
Ik hoop dat de vraagtekens die je kwellen snel plaatsmaken voor verklarende antwoorden, zodat je weet hoe je ervoor staat en vol goede moed verder kan. In het beste geval misschien nog in deze Tour, met een knalprestatie waar het vuurwerk vanaf spat in een ontsnapping in je geliefde bergen, die meteen alle criticasters met hun betweterige raadgevingen de mond snoert. Of anders in de Vuelta, mocht de ploeg die aan je programma toevoegen. En uiteraard in de volgende Tour, want dan zal je er weer staan, zoals je er ieder jaar staat.
In de Dauphiné heb je al een voorsmaakje gekregen van de beloning voor al je zwoegen, zweten en afzien. Ik blijf geloven dat je op een mooie dag ook in de Tour de smaak van het grote succes zal mogen proeven. Hoe sneller hoe beter. Het geloof in jezelf zal je ook nu weer door deze moeilijke periode slepen. Ik wens je veel succes, wat de toekomst ook mag brengen.
Always on your side,
Nina
Wielrennen 