Zaterdag 27 februari 2016 zou voor mij hoe dan ook een triestige dag worden. Het was precies een jaar geleden dat mama totaal onverwacht overleed. ’s Middags zou ik me wel vermaken door naar de Omloop Het Nieuwsblad te kijken op tv. Om m’n gedachten te verzetten maakte ik van de nood een deugd door in de voormiddag naar Gent te rijden, zodat ik de start van de Omloop ter plaatse kon beleven.
De parkeerinfo op de website van Flanders Classics liet te wensen over. Gelukkig ken ik de weg een beetje in Gent, want met alleen de “hulp” van een wegbeschrijving bestaande uit halve zinnen was ik nu nog aan het rondtoeren op zoek naar een parkeerplaats.
Opgewonden
Mama was nooit echt helemaal uit m’n gedachten, maar dat is ze op andere dagen ook niet. De start van het Vlaamse wielerseizoen en alleen al de gedachte aan de aanwezigheid van Jürgen Roelandts – altijd en overal m’n grote favoriet in eendagswedstrijden – gaven me op de één of andere manier toch een opgewonden gevoel en daar ging het uiteindelijk om.
Het begon al toen ik van de parkeergarage onder het Sint-Pietersplein naar het Citadelpark wandelde. Toen ik de eerste rennersbussen in het vizier kreeg, kon ik een gelukzalige glimlach niet onderdrukken. M’n hart ging als bij toverslag sneller slaan en ik voelde me als een zevenjarige die alleen maar op en neer wil springen van blijdschap omdat ze weldra weer coureurkes mag kijken.
Mierennest
Na wat toekijken naar de aankomst van de rennersbussen en volgwagens van Team Sky, Orica GreenEDGE, AG2R La Mondiale, Cofidis, Katusha en last but not least Lotto Soudal, beklom ik het gebouw waarop een aantal mensen foto’s stonden te maken van de mierennest beneden.
De ijzige wind maakte het bar koud, maar het prille voorjaarszonnetje gaf het geheel een extra gezellige toets. Ik heb daarboven best veel tijd doorgebracht om al het gewriemel beneden gade te slaan en ik heb me geen moment verveeld. Van renners was er voorlopig geen spoor. Ze bleven vanwege de kou en de drukte zo lang mogelijk in de bussen zitten.
Uiteindelijk besloot ik om richting het podium van de voorstelling van de ploegen te wandelen om de renners te bewonderen. Daar was geen deftig plekje meer te vinden waar ik met m’n kleine gestalte iets zou kunnen zien, dus liep ik maar meteen door naar de start.
De koers is NIET van ons
Het was meteen duidelijk dat ik ook hier niet veel renners te zien zou krijgen. In tegenstelling tot wat de krant Het Nieuwsblad beweert, is de koers helaas niet van ons maar van de vips en de pers. Ter hoogte van de start was alles afgebakend zodat alleen zij er toegang hadden. Zolang de vips binnen bleven om zich tegoed te doen aan spijs en drank, had ik een mooi zicht op iedereen die voorbij kwam, waaronder wereldkampioen Peter Sagan, Pim Ligthart, Sean De Bie, Stig Broeckx, Tiesj Benoot, Philippe Gilbert en tot m’n grote vreugde m’n persoonlijke favoriet Jürgen Roelandts.
Toen de vips zich naar buiten begaven en voor m’n neus kwamen postvatten was het uit met de pret en moest ik genoegen nemen met een veel minder gunstig plekje.
Plan opgeborgen
Op dat moment heb ik het plan om naar de start van de Ronde van Vlaanderen in Brugge te gaan maar opgeborgen. Ik overweeg het al vier jaar en telkens zie ik ervan af, omdat ik vrees dat ik teleurgesteld zal worden. Die vrees is bij de start van de Omloop alleen maar groter geworden, met dank aan de pers- en vipruimtes die de beste plekjes afsluit voor het “klootjesvolk”. Als ik me vrij kan maken ga ik wel naar de start van een rit in de Baloise Belgium Tour. Daar kun je de renners wel van dichtbij zien zonder de bezitter van een vip pas te zijn. Dat heb ik vorig jaar aan den lijve mogen ondervinden.
Altijd prijs
Na de start ging ik op zoek naar de merchandise waarvan sprake was op de website van de Omloop. Met m’n oude sleutelhanger van Lotto Belisol als voorbeeld ging ik op zoek naar een Lotto Soudal sleutelhanger. Bij de stand met koerskleding van alle grote ploegen werden een beperkt aantal gadgets verkocht, maar helaas geen sleutelhangers.
Bij de stand van Lotto had ik meer geluk. Op vertoon van m’n oude sleutelhanger liet de promodame me een nieuwe zien. Ik zei dat ik er graag twee wilde en haalde geld tevoorschijn. Toen ik de prijs vroeg, zei ze dat ik ze zo mocht meenemen, maar dat ik eventueel wel voor 5 Euro krasbiljetten kon kopen, waarna ik automatisch een extra altijd-prijs-kraslot voor een Lotto Soudal gadget zou krijgen. Met de gedachte “voor wat hoort wat” hapte ik toe. Tegen een gadget van m’n favoriete ploeg zeg ik geen nee. De Win for Life loten leverden niks op, maar met het altijd-prijs-lot sleepte ik een Lotto Soudal handdoek in de wacht. Nina very happy. 🙂 En de promodame vermoedelijk ook, want ze had me kunnen verleiden om m’n zuur verdiende centen te vergokken.
Contrast
Op het parkeerterrein van de rennersbussen liepen nog wat wielerfans te kuieren, maar het contrast met een uur geleden kon niet groter zijn. De perfecte gelegenheid om alle bussen nog eens goed te bekijken en te fotograferen.
Intussen was het hoog tijd om naar huis te rijden, te eten en voor de tv post te vatten voor een middagje coureurkes kijken. Voor de verandering.
Merci, mannen!
27 februari was nog steeds een moeilijke dag en dat zal het wellicht elk jaar opnieuw zijn. Met de hulp van m’n fietsende helden heb ik me er doorheen geworsteld. Waarvoor dank!
Geniet van de komende voorjaarskoersen en supporter voor de goeie!
Nina
Wielrennen 
Vreselijk herkenbaar. Daarom zak ik graag af naar de Tour Region Wallonne. Daar kan je overal rondkuieren zonder al te veel volk. Zaligheidje.