Mathieu van der Poel mag dan de zegekoning van dit veldritseizoen zijn, toch ben ik er rotsvast van overtuigd dat Wout van Aert voor de vierde keer op rij wereldkampioen kan worden. Dat staat in mijn taakomschrijving als trouwe WvAfan.
Ik beweer niet dat het zonder slag of stoot zal zijn. Hij zal er keihard voor moeten knokken, maar doet hij dat niet altijd? Wout kan als geen ander naar een WK toewerken. Dat hij een heel seizoen lang tegen een ongenaakbare van der Poel moest opboksen kan hem alleen maar extra motiveren.
Supercompensatie
Als hij zijn portie materiaalpech, slechte starts en valpartijen van dit seizoen al heeft gehad en hij kan rekenen op de supercompensatie na twee weken hoogtestage, waarin hij zich optimaal heeft klaargestoomd om in de best mogelijke mentale en fysieke conditie aan de start van het WK te staan, zal zelfs van der Poel het moeilijk hebben om hem van een vierde opeenvolgende wereldtitel te houden. Het staat in mijn taakomschrijving van trouwe Wout van Aert fan dat ik in alle omstandigheden blijf geloven in de kansen van mijn favoriet.
Mathieu rekent ook op de supercompensatie na twee weken hoogtestage, maar Wout kon hem wel al drie keer verslaan op een WK. Het is aan Mathieu om eindelijk te bewijzen dat hij als topfavoriet, na een seizoen waarin hij nagenoeg onverslaanbaar is, ook de regenboogtrui kan pakken.
Drie gemiste wereldtitels
Papa Adri van der Poel mag nog honderd keer zeggen dat zijn jongste spruit met de druk van het starten als topfavoriet kan omgaan omdat die druk er al is sinds hij begon, hij moet na drie opeenvolgende gemiste wereldtitels dringend bewijzen dat hij dat ook op een WK kan. Naar mijn bescheiden mening spelen de afgelopen drie WK’s een grotere rol in het hoofd van Matje dan vader en zoon willen toegeven. Groot genoeg om ervoor te zorgen dat hij weer naast de regenboogtrui grijpt.
In Zolder 2016 werden Wout en Mathieu op hetzelfde moment achteruit geslagen na dat beklijvende moment dat Mathieu met zijn voet vast zat in het voorwiel van Wout en ze beiden op achtervolgen waren aangewezen. Toen Wout aan de achtervolging begon zat Mathieu in zijn wiel, maar hij toonde niet de mentale weerbaarheid die Wout al zo vaak ten toon spreidde telkens hij aan een inhaalrace begon. Wout haalde koploper Lars van der Haar in en versloeg hem. Mathieu liet het kopje hangen en eindigde vijfde.
Toegegeven, in Biéles 2017 zat de materiaalpech van Mathieu er voor veel tussen. Vier lekke banden waren er te veel aan. Wout reed op aanraden van zijn toenmalige ploegleider Niels Albert met de befaamde groene Michelinbanden die beter bestand waren tegen de met stenen bezaaide ondergrond die de rest van het deelnemersveld een stortbui aan lekke banden bezorgde. Bovendien koos hij voor meer druk in de banden, waardoor hij weliswaar minder grip had op de schuine kant van het parcours, maar ook minder kans op lek rijden. Slechts één lekke band was zijn deel.
Van der Poel had die keuzes ook kunnen maken, maar deed het niet. Zijn reactie naderhand, dat hij zich een heel seizoen aan zijn eigen plan wenst te houden en op het WK niet plots met andere banden wil rijden, was de repliek van een teleurgestelde renner die alles op pech wilde verhalen. Materiaalkeuze is nu eenmaal een belangrijk onderdeel van het veldrijden. Daar valt niet aan te ontkomen.
In Valkenburg 2018 was er geen pech mee gemoeid. Ondanks de dominantie van van der Poel in de rest van het seizoen, gaf hij ruiterlijk toe dat Wout de dag van het WK gewoon de betere was en dat hij op zijn waarde geklopt werd. Hij zal het niet toegeven, maar de druk van het moeten winnen als topfavoriet in eigen land had er vermoedelijk ook mee te maken.
Nummer vier
Mathieu werd de afgelopen drie jaar op de belangrijkste dag van het veldritseizoen twee keer verslagen op het mentale vlak. Als Wout op het komende WK zo goed is als ik hoop zal Mathieu snel weten hoe laat het is. Zodra hij voelt dat het moeilijk wordt om Wout te verslaan, komt alle frustratie, machteloosheid en teleurstelling die zich tijdens de voorbije drie wereldkampioenschappen in zijn hoofd hebben genesteld weer aan de oppervlakte en is Wout op weg naar nummer vier.
Twee kopmannen
Dankzij de stap naar de absolute top die Toon Aerts dit seizoen heeft gezet, gaat bondscoach Sven Vanthourenhout met twee Belgische kopmannen naar het Deense Bogense. Dat maakt het voor Mathieu extra moeilijk. De voorbije jaren wist hij waar het grootste gevaar vandaan kwam. Nu zijn ze met zijn tweeën om hem het leven zuur te maken.
Bovendien zijn er nog zes andere Belgen – Jens Adams, Quinten Hermans, Laurens Sweeck, Michael Vanthourenhout, Gianni Vermeersch en Tim Merlier – die, mits een goede start, een gat op Mathieu kunnen dichtrijden als hij er van in het begin vandoor wil. Mocht hij een slechte start hebben, dan kunnen ze eventueel een gat laten vallen.
Een brug te ver
In de reacties van lezers op Wielerflits lees ik dat Mathieu dit jaar met de vingers in de neus wereldkampioen gaat worden. Sterker nog, volgens een aantal Noorderburen zal Wout van Aert zelfs moeten oppassen dat hij in Bogense niet verslagen wordt door Joris Nieuwenhuis. Dat was een paar weken geleden toch het idee. Sorry hoor, maar als ik dat lees kan ik een spontane glimlach niet onderdrukken.
Nieuwenhuis heeft een flinke stap gezet dit seizoen. Na een operatie aan de linker liesslagader en een lange revalidatie is hij eindelijk op het niveau waar hij thuishoort en het is hem gegund. Ik zie hem wel bikkelen voor de top vijf. Als alles meezit kan hij zelfs Toon Aerts, Michael Vanthourenhout en Laurens Sweeck het vuur aan de schenen leggen voor de derde podiumplaats, maar dat zijn fans roepen dat hij Wout van Aert wel even zal verslaan op het WK is toch echt een brug te ver.
Het zou volstrekt logisch zijn mocht Mathieu daarin slagen. Hij is al het hele seizoen veruit de beste. Hoe jammer het ook is voor van der Poel, het WK wordt op één dag beslist. Dan mag je de rest van het seizoen alles wat los en vast zit gewonnen hebben, op het WK start je vanaf nul. En net dan is Wout van Aert de voorbije drie jaar de sterkste gebleken.
^ Wout na zijn vierde opeenvolgende overwinning in Bredene. Ik hoop van harte dat hij op het WK in het Deense Bogense hetzelfde gebaar mag maken.
Zuurpruimen
Op sociale media lees ik al het hele veldritseizoen dat Wout geen waardige wereldkampioen is. Excuse me!? Are you f*cking kidding me!? Als hij geen deuk in een pakje boter zou rijden hebben de zuurpruimen die dat beweren recht van spreken. Zolang hij in elke wedstrijd het onderste uit de kan haalt om zo dicht mogelijk te eindigen en meestal tweede wordt achter een ongenaakbare Mathieu van der Poel, verdient hij het nodige respect voor zijn geleverde inspanningen. Hij is nooit uit de top tien geweest for f*cks sake! Hoe zou hij dan in hemelsnaam geen waardige wereldkampioen zijn?!
Kopzorgen
Het is niet dat Wout een zorgeloos seizoen doormaakt. De beslommeringen met zijn ex-team en het opstarten van een eenmansploeg zijn niet te onderschatten. De leden van de anti-Wout-clan zijn de eersten om te roepen dat hij daar zelf om gevraagd heeft, onder het motto “wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten”. Ik zou eens willen weten hoe ze zelf zouden reageren als ze een verdere samenwerking met hun werkgever absoluut niet meer zagen zitten. Als je de kans ziet om onder die uitzichtloze situatie uit te komen dan grijp je ze met beide handen lijkt me.
Daar heb je het nodige lef voor nodig, want de risico’s en de kopzorgen die ermee gepaard gaan het hoofd bieden is geen lachertje. Je zou van minder je focus kwijt raken. Om er onder die omstandigheden toch het beste te blijven uithalen zoals Wout al een heel veldritseizoen doet moet je een straffe kerel zijn. Zo eentje waar een kop opstaat en dat is bij Wout zeker het geval.
Voorjaar
Ik ben uiteraard opgelucht dat de vraagtekens over de wegploeg voor het komende voorjaar van de baan zijn en het contract van Wout met het Nederlandse Jumbo-Visma een jaar eerder in voege gaat dan oorspronkelijk gepland. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik hem veel liever bij het Belgische Lotto Soudal had zien rijden. Naar verluidt heeft het getalm van de inmiddels ontslagen CEO Paul De Geyter ervoor gezorgd dat Wout uiteindelijk voor de Nederlandse en niet de Belgische ploeg koos. Doodjammer, maar gedane zaken nemen geen keer.
Ik ga alvast duimen dat de nieuwe algemene manager John Lelangue en sportief manager Marc Sergeant er alles aan doen om Wout alsnog naar Lotto Soudal te halen als zijn contract met Jumbo-Visma afloopt in 2021. Dat ze maar al flink beginnen sparen of een paar extra sponsors zoeken, want ik zie hem in de nabije toekomst mooie dingen doen op de weg en dat gaat zijn waarde alleen maar doen stijgen.
Het zou mijn voorliefde voor Lotto Soudal een flinke boost geven mocht Wout in de toekomst voor hen rijden, want met de verhuis naar andere teams van Jürgen Roelandts, Jens Debusschere, Sean De Bie en Louis Vervaeke, heeft mijn voorkeur voor Lotto Soudal de afgelopen jaren een flinke knauw gekregen. Bovendien zit het me hoog dat ze Tosh Van der Sande onder het mom van “zero tolerance” tijdelijk schorsten terwijl hij onschuldig was (zie blogbericht Juu, Tosh Van der Sande!). Dat de jonge Brit James Shaw geen contractverlenging kreeg, ook al werkte hij zich altijd en overal uit de naad voor het teambelang, heeft er ook geen goed aan gedaan.
Ervaring
Ook met het oog op hun wegprogramma worden Wout van Aert en Mathieu van der Poel door de lezers van het eerder aangehaalde Wielerflits tegen elkaar afgewogen. De aanhangers van Mathieu zijn ervan overtuigd dat hun favoriet ook in zijn eerste voorjaar op de weg de maat gaat nemen van Wout. Alsof de ervaring die Wout vorig jaar opdeed, het feit dat hij bewees mee te kunnen tot in de finales van de zwaarste koersen en zijn knappe resultaten in zijn eerste voorjaar geen rol spelen. Bovendien wordt hij dit jaar omringt door een ploeg die sterk is in de breedte. Voor Mathieu moet nog blijken hoe hij het ervan afbrengt in zijn eerste voorjaar op de weg en hoeveel ondersteuning zijn ploegmaats hem kunnen bieden. Zijn aanhangers zijn er blijkbaar zeker van dat het een fluitje van een cent wordt, net als het veroveren van de wereldtitel in het veldrijden.
Kick ass, Wout!
Ik doe niet mee aan weddenschappen, maar als ik het wel deed zou ik mijn geld op Wout zetten, zowel voor het WK veldrijden als het voorjaar op de weg. Dat laatste nog niet om te winnen – maar Wout mag mijn ongelijk uiteraard bewijzen – wel om finales in een definitieve plooi te leggen en mee te doen voor het podium. De toekomst zal uitwijzen of ik het bij het rechte eind heb.
Good luck, kick ass en geniet ervan, Wout! De betekenis van de afkorting WK is nog steeds dezelfde als de voorbije drie jaar: Wout Kampioen!
Nina, trotse WvAfan
Wielrennen 