Na afloop van de E3 Harelbeke was het weer zover. Ik zat me weer eens te ergeren aan de gebeurtenissen in de koers, met name aan het gebrek aan tactiek bij BMC, de ploeg van mijn favoriete kasseivreter Jürgen Roelandts. Ik moest dringend stoom aflaten, want ik stond op ontploffen.
Het heeft geen zin om me druk te maken als de teamleiding ervoor kiest om niet de kaart Roelandts te trekken, maar ik zie het bijna als mijn taak als trouwe fan van Jürgen om dat wel te doen. Het allemaal over me heen laten komen zonder te protesteren is mijn ding niet. Ik moet me afreageren. Voor mij gaat dat het best door de ergernis van me af te schrijven. Niet dat daarmee alles opgelost is, maar dan ben ik het tenminste kwijt.
Rekbaar begrip
Geen betere plek om de koers te volgen dan thuis voor de tv, maar ik ga wel af en toe naar de start van een wedstrijd als die zich in mijn buurt afspeelt, waarbij “in mijn buurt” een rekbaar begrip is. Als ik er met de auto binnen het uur kan geraken, valt het onder die noemer. De start van de E3 in Harelbeke ligt op 53 km van mijn deur. Niet echt in de achtertuin, maar te dichtbij om zomaar voorbij te laten gaan. Ik ben er dus net als vorig jaar heen geweest. Zodra de renners uit het zicht waren, reed ik meteen weer naar huis om voor de tv post te vatten en de koers te volgen. Lees verder
Wielrennen 