Mijn favoriete renner Jürgen Roelandts zag er aangeslagen uit toen hij op 29 september 2020 na een massale valpartij gehavend over de streep kwam in de eerste rit van de Binckbank Tour. Ik was het liefst in de tv gekropen om hem een troostende knuffel te geven. Waarom moest het net hem weer overkomen, vlak voor zijn koersen eraan kwamen?
Ik hoopte met hart en ziel dat de schade zou meevallen, maar het tegendeel was waar. De val was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Drie dagen voor de door corona gewijzigde datum van de Ronde van Vlaanderen stuurde Jürgen een tweet en een Instagram-bericht de wereld in met de mededeling dat zijn val in de Binckbank Tour het einde van zijn carrière als professioneel wielrenner inluidde.
Harde noot
Ik was er het hart van in. Logisch, als hondstrouwe fan van Jürgen. Ik heb er traantjes voor gelaten en dat zal ik vermoedelijk nog doen. De gedachte dat mijn grootste persoonlijke favoriet nooit meer als prof aan de start van een wielerwedstrijd zal staan doet ontzettend veel pijn en dat zal nog wel even zo blijven.
Het nieuws viel rouw op m’n dak. Ik werd ogenblikkelijk overvallen door het kille, lege gevoel dat ik associeer met afscheid nemen en rouwen. Mijn favoriete renner zou voortaan geen deel meer uitmaken van het profpeloton en dat was een ontzettend harde noot om te kraken.
Daags na de aankondiging las ik in de krant dat Jürgen twee aanbiedingen van World Tour ploegen op zak had voor 2021 en dat het dus geen gedwongen afscheid maar zijn eigen keuze was om te stoppen. Dat maakt het voor mij net iets gemakkelijker om te aanvaarden. Ik zal hem er echter niet minder door missen.
Held
Ik heb wel begrip voor zijn keuze. Ik ging er altijd vanuit dat de pijn aan de heup waar hij een aantal jaar geleden mee sukkelde verdwenen was na de operatie die hij in augustus 2017 onderging. Ik kwam er pas in oktober 2020 achter dat het nooit helemaal is goed gekomen met die heup en dat hij dag in dag uit met pijn is blijven trainen en koersen. Held! Die status had hij jaren geleden al bereikt, want Jürgen had m’n wielerhart al veel eerder veroverd. Het werd nu alleen nog wat extra in de verf gezet.
02/03/2019 Start Omloop Het Nieuwsblad
’t Kuipke, Gent
© NinaSeventeen
© NinaSeventeen
Perspectief
Een paar dagen na het vernemen van het nieuws had ik een dagje vakantie. Ik bracht die dag voor de derde keer een bezoekje aan het graf van Bjorg Lambrecht. Ik liep al een poosje met de gedachte rond om dat nog een keer te doen, maar de aankondiging van Jürgen bracht het als het ware in een stroomversnelling. Dat bezoekje aan Knesselare was precies wat ik op dat moment nodig had om het einde van de carrière van Jürgen in perspectief te plaatsen.
Blijdschap en trots
Hoe vaak heb ik niet met kippenvel en een gelukzalige glimlach op m’n gezicht voor de tv gezeten als Jürgen zich in de kop van de koers liet zien? Dan maakte mijn supportershart een sprongetje van blijdschap en trots, omdat mijn maatje zat waar hij moest zitten. Het was het teken dat hij goed was, dat hij het verloop van de koers mee zou bepalen en hopelijk een mooie plaats in de uitslag zou veroveren. Dan hoopte ik met hart en ziel op de mooist denkbare triomf: een overwinning die voor eeuwig in de analen van de wielergeschiedenis geschreven staat.
02/06/2015 – Gullegem Koerse
© NinaSeventeen
25/03/2018 Start Gent-Wevelgem, Deinze
© NinaSeventeen
27/03/2019 Start Driedaagse Brugge-De Panne
© NinaSeventeen
Jürgen heeft ruimschoots zijn stempel gedrukt op het wielrennen, met felbevochten overwinningen en mooie ereplaatsen. Als je onderstaand lijstje kan voorleggen heb je een meer dan geslaagde carrière achter de rug.
- Belgisch kampioen als neoprof in 2008
- Ritwinst in de Ronde van Polen 2008
- Tweede in de E3 Harelbeke 2011
- Vijfde op het wereldkampioenschap in Kopenhagen 2011
- Zevende in de wegrit op de Olympische Spelen in Londen 2012
- Derde in de Ronde van Vlaanderen 2013
- Derde in Milano-Sanremo 2016
- Vijfde in Milaan-Sanremo 2018
- Ritwinst in de Ronde van Valencia 2018
Daarnaast is Jürgen als lid van de lead-out trein van sprintbom André Greipel mee verantwoordelijk voor een groot aantal overwinningen van De Gorilla in onder anderen de Tour, de Giro, de Vuelta, de Tour Down Under en de Eneco Tour. Ook zijn schoonbroer Jens Debusschere heeft een aantal overwinningen op zijn palmares gezet met Jürgen als lead-out, waaronder het Belgisch kampioenschap 2014 in Wielsbeke.
Puur genot
Bovendien zijn er nog een aantal wedstrijden in m’n geheugen gegrift waarvan Jürgen’s plaats in de einduitslag niet weerspiegelt hij goed hij tijdens de wedstrijd was. Dan denk ik onmiddellijk aan de befaamde waaiereditie van Gent-Wevelgem 2015, waarin menig renner in de gracht waaide en Jürgen 60 kilometer alleen op kop reed om uiteindelijk nog een zevende plaats uit de brand te slepen. Ik heb er vorig jaar nog een keer van kunnen genieten, toen Eén de wedstrijd heruitzond onder de noemer Sporza Retro. De uitzending staat nog steeds op de digicorder, zodat ik ze kan herbekijken als het gemis van m’n favoriete renner te groot wordt.
Ook de kasseirit in de Tour van 2014 steekt er voor mij bovenuit. Hoewel er een mooie uitslag voor zichzelf in zat, hield JR zich aan zijn rol als beschermengel van klassementsrenner Jurgen Van den Broeck. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat hij een topresultaat had kunnen neerzetten, als hij zijn eigen kansen niet had moeten opofferen voor de kopman.
Nog een mooi voorbeeld van zijn waarde als ploegmaat is zijn prestatie op het WK 2016 in Doha ten dienste van Tom Boonen. Als Van Avermaet in de finale Tom Leezer had teruggehaald, had Jürgen zoals gepland de sprint kunnen aantrekken voor Boonen. Helaas bleef van Avermaet zitten toen Leezer ging en was Jürgen verplicht om de Nederlander terug te halen. Hij had bijgevolg geen volwaardige sprintvoorbereiding meer in de benen om Boonen te piloteren. Tom werd uiteindelijk derde, maar hij had voor de tweede keer wereldkampioen kunnen worden als Jürgen hem in een zetel naar de meet had kunnen brengen.
De beelden van de waaierritten in Parijs-Nice 2019 staan me ook nog helder voor de geest. Daarin moest Jürgen klassementsman Nairo Quintana in de eerste waaier houden. Hij reed dus constant in beeld. Voor een trouwe supporter is dat eindeloos genieten.
Ergernissen en frustraties
Bovenstaande tweet is slechts het topje van de ijsberg. Ik heb me vaak te pletter zitten vloeken als Jürgen lek reed, mechanische pech had, of in het slechtste geval betrokken was bij een valpartij. Daaruit spreekt de passie waarmee ik met hem meeleefde. Naast de vloekpartijen heb ik ook levendige herinneringen aan andere ergernissen en frustraties die in het nadeel van mijn held uitdraaiden.
Op het BK 2015 in Tervuren was Jürgen indrukwekkend goed. De sprint tegen Preben Van Hecke leek een fluitje van een cent te worden, want JR was overduidelijk de sterkste in koers. Het was dan ook een teleurstelling van jewelste toen het uitdraaide op een zure tweede plaats. Jürgen zei later dat hij helemaal blokkeerde en wellicht te zelfzeker was in de sprint. De ironie wil dat hij precies een week later wel als eerste over de streep kwam in de GP Jean-Pierre Monseré, op dezelfde dag dat zijn ploegmaat André Greipel de Tourrit naar Neeltje Jans won. Het zal een schrale troost geweest zijn.
Ook zijn onbegrijpelijke niet-selectie voor het WK 2015 in Richmond door toenmalig bondscoach Carlo Bomans, terwijl Jürgen even voordien nog knap vijfde was geworden in de GP Plouay, staat in m’n geheugen gegrift. Ik herinner me dat het nieuws me bereikte via Twitter, terwijl ik hem stond aan te moedigen op het Dernyfestival in mijn woonplaats Wetteren.
07/09/2015 Dernyfestival, Wetteren
© NinaSeventeen
De trots van Bodegem City in Wetteren City.
© NinaSeventeen
Ik voelde m’n bloed koken toen bleek dat Arnaud Démare, de latere “winnaar” van Milaan-Sanremo 2016, aan de volgwagen had gehangen. Doet hij dat niet, dan komt ook de nummer twee Ben Swift niet meer in zijn kielzog en is Jürgen de winnaar van een monument. Nu moest hij tevreden zijn met de derde podiumplaats. Ook mooi, maar het had zoveel meer kunnen zijn. Het mag niet verbazen dat ik sindsdien een grondige hekel heb aan Démare. Telkens hij in beeld rijdt, hoor ik mezelf iets denken dat begint met ass en eindigt op hole.
Na Jürgen’s derde plaats in de Ronde van Vlaanderen van 2013 waren de verwachtingen hoog gespannen voor de editie van 2014. Helaas werden zijn kansen genekt door een gedwongen opgave na een zware valpartij die wellicht aan de basis ligt van het heupprobleem dat jaren later nog steeds opspeelde. In Parijs-Roubaix 2017 bijvoorbeeld, toen hij op 16 kilometer van de meet krampen kreeg in diezelfde heup terwijl hij met zes andere kasseivreters in de kop van de koers zat en het ernaar uitzag dat hij zou meedoen voor winst.
Ik sprong bijna uit m’n vel van frustratie door het gebrek aan koerstactiek van Jürgen’s team BMC in de E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem 2018. Ik weidde er zelfs een hele blogpost aan om stoom af te laten.
23/03/2018 – Start E3 Harelbeke
© NinaSeventeen
28/03/2018 – Start Dwars door Vlaanderen, Roeselare
Jürgen en Oliver Naesen
© NinaSeventeen
Het ontbreken van de Belgische driekleur op de mouwtjes van Jürgen’s Movistar outfit was me een doorn in het oog. Ik heb er na zijn eerste seizoen bij de Spaanse ploeg met een knipoog en een kwinkslag een tweet tegenaan gegooid – al lachend zegt een zot zijn mening – maar het mocht helaas niet baten. Ook zijn tweede seizoen bij de blues was er tot mijn grote spijt eentje zonder tricolore bandjes.
Voortaan niet meer naar de start
Ik denk dat ik in de toekomst niet meer naar de start van een koers zal gaan kijken. Ik ben ermee begonnen in 2015, het jaar dat mijn mama overleed, om mijn gedachten te verzetten en de herinneringen aan onze gezamenlijke uitstapjes naar natourcriteriums en veldritten te koesteren. Ik kwam er vrij snel achter dat de start van een koers bijwonen een extra dimensie kreeg als mijn numéro uno Jürgen Roelandts aan de start stond. Het duurde dan ook niet lang voor ik uitsluitend ter plaatse ging kijken als hij er was. Als ik gepland had om te gaan en hij kon om wat voor reden dan ook niet deelnemen bleef ik thuis, de laatste jaren zelfs als mijn andere favoriet Wout van Aert wel op de deelnemerslijst stond. Hoe groot mijn bewondering voor Wout ook is, Jürgen had altijd een streepje voor.
23/05/2017 Baloise Belgium Tour
Ploegenvoorstelling, Lochristi
© NinaSeventeen
Handtekeningen uitdelen…
© NinaSeventeen
…met extra aandacht voor jonge fans.
© NinaSeventeen
Fanatiek
Als ik eenmaal fan ben van iemand, blijf ik fan. Ik ben daar heel fanatiek in. Dat uit zich in vakantiedagen opnemen om ter plaatse te gaan kijken en in het midden van de nacht opstaan om een uitzending te zien van een live event aan de andere kant van de wereld. Dat gold voor mijn muzikale held Prince en dat gold dus ook voor mijn grootste fietsende held Jürgen Roelandts. Vorig jaar zat ik in januari nog rond vier uur ’s ochtends aan de laptop gekluisterd om Jürgen aan het werk te zien in de Tour Down Under.
Tijdritten
Ik heb in de loop der jaren een voorliefde voor het tijdrijden ontwikkeld. Een individuele tijdrit is de ideale wedstrijd om foto’s te maken van je helden. Dat mocht ik ondervinden toen ik ter plaatse ging kijken naar de tijdrit in de Baloise Belgium Tour in 2015 en 2017. Ik heb dan ook geen nanoseconde getwijfeld toen ik in 2016 uitgenodigd werd om een weekendje bij vrienden in Nijmegen te logeren bij de start van de Giro in Nederland. Ik ging ter plaatse supporteren bij de tijdrit in Apeldoorn en de start van de derde rit in Nijmegen.
27/06/2015 – Proloog Baloise Belgium Tour, Beveren
© NinaSeventeen
06/05/2016 – Giro ITT, Apeldoorn
© NinaSeventeen
26/05/2017 – Rit 3 Baloise Belgium Tour – ITT, Beveren
© NinaSeventeen
Afkicken
Koers kijken zonder Jürgen in het peloton is echt afkicken. Ik ben al jaren gewend dat mijn ogen automatisch het tv-scherm afspeuren, op zoek naar een glimp van hem. Om te beginnen aan de hand van de kleur van zijn truitje en vervolgens afgaande op zijn positie op de fiets. Zelfs als er pakweg twintig renners met dezelfde outfit in het peloton zaten – bij het BK toen Jürgen bij Lotto reed bijvoorbeeld – haalde ik hem er dankzij z’n oogstrelende rijstijl zo uit. Bevestiging van wat ik al wist aan de hand van z’n rugnummer was uiteraard altijd welkom, maar meestal had ik dat niet nodig.
Gemengde gevoelens
Ik heb inmiddels bijna vijf maanden de tijd gehad om het einde van Jürgen’s carrière een plaats te geven, maar ik ben er nog niet helemaal mee in het reine. Voor het eerst in jaren keek ik niet reikhalzend uit naar het Vlaamse openingsweekend. De gebruikelijke opwinding die daarbij hoort ontbrak, want ik had niemand om met hart en ziel voor te supporteren.
09/03/2019 – Start Kuurne-Brussel-Kuurne
© NinaSeventeen
03/04/2019 – Start Dwars door Vlaanderen, Roeselare
© NinaSeventeen
Naast Jürgen nam ook Wout van Aert niet deel aan de start van het Belgische voorjaar. Ik heb wel sympathie voor Jasper Stuyven en Jasper Philipsen, maar dat komt niet in de buurt van de intense emoties waarmee een deelname van Jürgen en Wout gepaard gaan. Vorig jaar wist ik met m’n opwinding geen blijf toen ik ter plaatse was bij de start van de Omloop en Kuurne Brussel Kuurne. Ik zat dan ook met gemengde gevoelens voor de tv om naar de edities van 2021 te kijken.
29 02 2020 – Start Omloop Het Nieuwsblad, Gent
© NinaSeventeen
01/03/2020 – Start Kuurne-Brussel-Kuurne
© NinaSeventeen
Beste Jürgen,
Het nieuwe wielerseizoen is net begonnen en ik mis je al. De kasseiklassiekers zullen nooit meer hetzelfde zijn zonder jou.
Ik heb altijd het grootste respect gehad voor de manier waarop je telkens terugvocht om na een valpartij of een blessure je plaatsje in het peloton weer op te eisen. Ik heb oneindig veel bewondering voor de manier waarop je jezelf wegcijferde en je eigen kansen opofferde in dienst van je kopmannen. Maar ik kon vooral eindeloos genieten van je aanvalslust als je je eigen kans mocht gaan, bij voorkeur in weer waar je geen hond doorjaagt, want dan was je op je best. Je was een coureur naar mijn hart. Zo eentje waarvan je weet, als hij zich in de voorste gelederen van het peloton laat zien, is ’t koers. In het beste geval om voor eigen rekening alles uit elkaar te ranselen.
De beelden van een aanvallende Jürgen Roelandts staan voor eeuwig en drie dagen op mijn netvlies gebrand. De onverschrokken Flandriën die, gegeseld door weer en wind, een gooi doet naar de allerhoogste triomf. Zoals in de Ronde van Vlaanderen van 2013, toen je als enige leider over de Oude Kwaremont denderde en uiteindelijk als derde finishte achter Fabian Cancellara en Peter Sagan. Of je heroïsche 60 kilometer lange solo in de waaiereditie van Gent-Wevelgem 2015. En je heldhaftige aanval op de stoffige kasseiwegen in Parijs-Roubaix 2015, die helaas niet goed uitpakte wegens niet genoeg medevluchters.
Voor dat soort beklijvende beelden zat ik hele namiddagen aan de tv gekluisterd. Uiteindelijk is het dat wat de koers zo mooi maakt: je grootste held zien schitteren in een glansrol. Bedankt voor alle mooie koersmomenten die je me bezorgde. Ik heb er intens van genoten.
Ik hoop stiekem om je nog af en toe te lezen als columnist of ervaringsdeskundige in de krant, te horen als co-commentator tijdens een wedstrijd en te zien als gast in Extra Time Koers of Vive Le Vélo.
Veel succes met alles wat je onderneemt. Ik wens je een uitdagende tweede carrière die je buitengewoon veel voldoening schenkt.
Geniet van het samen zijn met je gezin en je familie. Het ga je goed.
Nina, trotse JR-fan.
03/04/2019 – Start Dwars door Vlaanderen, Roeselare
© NinaSeventeen
© NinaSeventeen
Wielrennen 
Dag Nancy, Wauw zeg, zo mooi….. Ook ik kon mijn wangetjes niet droog houden bij het lezen van je verhaal “Het ga je goed, JR”. Proficiat – zijn carrière samengevat… Na alles, staat er wel op onze planning een afscheid te eren aan Jürgen in ons supporterslokaal. Ik hou je zeker op de hoogte. Dan MOET je afzakken naar Halle om erbij te zijn. Afgesproken? Ik zou zeggen, tot dan, en het ga je goed……… Lieve groetjes, Marina
Verstuurd vanaf mijn iPad
>