De terugkeer van Wout van Aert

Hij was al terug sinds de veldrit in Loenhout op 27 december, zijn eerste wedstrijd sinds zijn nare val in de tijdrit in de Ronde van Frankrijk op die noodlottige 19 juli 2019. Toen ik hem voor het eerst in veel te lange tijd weer live mocht zien crossen in Gullegem drong pas echt tot me door hoe ontzettend hard ik Wout van Aert gemist heb.

Zoals gewoonlijk heb ik dit seizoen naar elke cross gekeken die op tv te zien was, maar ik ben meer dan eens in slaap gevallen. Als Mathieu Van der Poel er vandoor is voor halfkoers is de lol eraf. Het veldrijden kan mijn aandacht alleen vasthouden als ik fanatiek kan supporteren. Zolang persoonlijke favorieten zoals Laurens Sweeck, Tim Merlier en Eli Iserbyt meestrijden voor het podium valt het nog mee. Maar als blijkt dat niemand van hen Mathieu kan volgen, dan breekt ook bij mij de veer en vallen m’n ogen vanzelf dicht.

Cross kijken is veel minder leuk zonder @WoutvanAert aan de start. Ik kan wel supporteren voor die andere klasbak Iserbyt, maar m'n boon voor Wout is duust keer groter. Duimen dat WvA nog dit jaar het veld kan induiken. #VirtueelVuistje 👊 #veldrijden #SPGavere

— Nina (@NinaSeventeen) October 27, 2019

Reden om wakker te blijven
Je kan het Mathieu niet kwalijk nemen dat hij zoveel sterker is dan de verzamelde concurrentie. En je kan zeker niet van hem verlangen dat hij de remmen dicht knijpt om de wedstrijd boeiend te houden. Zijn overmacht zorgt er echter voor dat de spanning er helemaal uit is en dat ik bijgevolg in slaap val.

Als Wout van Aert aan de start staat overkomt me dat niet. Dan heb ik een reden om wakker te blijven, want dan moet ik supporteren. Bij voorkeur hardop. Dat slaat uiteraard nergens op. Het geluid van de tv werkt tot nader order slechts in één richting dus hij hoort me niet, maar het is sterker dan mezelf. In stilte kijken is trouwens geen optie, want dan weet ik geen blijf met m’n enthousiasme.

Gullegem, 4 januari 2020 – ©Nina17

Bovendien weet elke veldritfanaat dat je met Wout nooit klaar bent. Bijna vier jaar geleden schreef ik daar met De Inhaalraces van Wout Van Aert al een bloemlezing over. Zelfs als Van der Poel een flinke voorsprong heeft, blijf ik erin geloven dat Wout hem nog kan bijbenen. Dat is de ervaring én de aard van het supportersbeestje.

Apetrots op Wout van Aert

Ondanks de suprematie die Mathieu van der Poel al het hele veldritseizoen tentoonspreidt, heb ik er nooit aan getwijfeld dat Wout van Aert wereldkampioen kon worden. Ik ga niet beweren dat ik “wist” dat hij voor de derde opeenvolgende keer de regenboogtrui zou pakken, maar het geloof dat het kon is geen seconde weggeweest.

Rotsvast
Niet dat ik mezelf voorspellende krachten toedicht, maar ik geloofde er rotsvast in dat Wout en zijn entourage er alles aan zouden doen om hem in de best mogelijke conditie aan de start van het wereldkampioenschap te krijgen. Als Wout om wat voor reden dan ook toch geen wereldkampioen zou worden, dan had noch hij noch iemand in zijn omgeving zich iets te verwijten.

De inhaalraces van Wout Van Aert

De eerste dag van het WK in Zolder, waar de Belgen in alle categorieën bij de top- of schaduwfavorieten hoorden, werd uiteindelijk zielige zaterdag. Schaduwfavoriet bij de junioren Jappe Jaspers had last van een verkoudheid en strandde op een zevende plek. Bij de dames beloften kwam topfavoriete Femke Van den Driessche er niet aan te pas na mechanische pech. Topfavoriete bij de dames elite Sanne Cant had haar dagje niet en moest vrede nemen met een derde plaats. Als klap op de vuurpijl werd in één van de fietsen van Femke Van den Driessche een motortje gevonden. Wereldnieuws over mechanische doping waar je als land liever niet mee in verband gebracht wordt. Dag één van het WK in Zolder was voor België een dag om zo snel mogelijk te vergeten. Dag twee kon alleen maar beter worden.

WK-koorts – Zolder 2016

De dag van een cross of koers die ik ter plaatse of op tv kan volgen, ben ik altijd opgewonden voor wat komen gaat. Dat is de aard van het beestje. Het is de koers/crossliefhebber in mij die opgetogen is dat ze weer coureurkes mag kijken. Bij het BK en WK – zowel in het veld als op de weg – en op de dag van favoriete wedstrijden zoals de Strade Bianche, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de start van de Tour, stijgt die opwinding naar ongekende hoogtes. Ik weet nu al dat ik aanstaande zondag voor dag en dauw wakker zal zijn en dat er van bij het ontwaken twee letters door mijn hoofd zullen spoken: de W en de K van wereldkampioenschap en vooral van Wout Kampioen.

Parkcross Maldegem 2015

Ik moest afgelopen woensdag niet werken en ik woon op drie kwartier rijden van Maldegem. 1 + 1 = 2

Straks naar #Maldegem om voor de verandering 😉 #veldrijden te kijken. #parkcross #cx

— Nina (@NinaSeventeen) February 4, 2015

WK Veldrijden – Tabor 2015

Man, wat heb ik gevloekt toen Wout Van Aert op het WK in Tabor tot twee keer toe problemen had met zijn ketting. Even later ging hij erbij liggen – nog meer gevloek – en in de laatste ronde werd hij ook nog getrakteerd op een lekke band. Als het tegenzit, zit het goed tegen hé. En maar aanmoedigen richting TV schreeuwen. “Komaan, Wout! Je kan nog naar het podium!” En toen dat eenmaal gelukt was, “Je kan nog zilver pakken!” Je zou bijna denken dat het geholpen heeft. 

Geboren winnaar
De supporters van de concurrentie waren er na afloop als de kippen bij om op Twitter te roepen dat Wout een slechte verliezer is, vanwege zijn uitspraak dat hij met deze superbenen altijd wereldkampioen moest worden. Dat zijn niet de woorden van een slechte verliezer, maar van een geboren winnaar die zich weigert neer te leggen bij een nederlaag. Het zijn dit soort situaties die ervoor zorgen dat hij in de toekomst – als dat enigszins mogelijk is – nog harder zal werken om Mathieu Van der Poel en om het even welke andere tegenstander het vuur aan de schenen te leggen.

Kasteelcross Zonnebeke 2015

Een fragmentje uit mijn vorige post over de veldrit in Otegem:

De eerstvolgende veldrit op minder dan een uur rijden die niet op tv wordt uitgezonden is meteen ook de allerlaatste van het seizoen: de Soudal Cyclocross Masters in Waregem op 25 februari.

Ik had blijkbaar iets te vluchtig gezocht…

Gekeken met m'n ogen dicht waar en wanneer de 1stvolgende cross in de buurt is. #Zonnebeke, vanmiddag! Joepie! #KomEraan #veldrijden #cx

— Nina (@NinaSeventeen) January 17, 2015

Op naar Zonnebeke dus. Met onderstaande foto’s als resultaat.

Wout Van Aert

Wout Van Aert

Wout Van Aert

Sven Nys

Sven Nys

Wout Van Aert

Wout Van Aert

Wout Van Aert

Klaas Vantornout, Sven Nys en Rob Peeters

Klaas Vantornout

Klaas Vantornout, Sven Nys en Rob Peeters

Klaas Vantornout, Wout Van Aert en Tim Merlier

Klaas Vantornout, Wout Van Aert en Tim Merlier

Klaas Vantornout, Wout Van Aert en Tim Merlier

Geniet van het WK en supporter voor de goeie!

Nina

Otegem 2015

Omdat het koersverloop voor mij primeert is de beste plek om het wielrennen en het veldrijden te volgen thuis voor de buis. Als de gelegenheid zich voordoet met een koers of cross in mijn buurt – een rekbaar begrip als het over een passie gaat – die niet op tv wordt uitgezonden, sta ik als eerste te trappelen om erbij te zijn. Zodra ik vorige vrijdag hoorde dat ik maandag niet moest werken, stond mijn besluit vast: ik zou naar Otegem trekken om de veldrit daags na het Belgisch kampioenschap live mee te maken.

Voorpret BK veldrijden 2015 – Droomscenario

2014-2015 moest eigenlijk een overgangsseizoen worden voor belofte Wout Van Aert. Eentje waarin hij een aantal wedstrijden bij de profs zou rijden, kwestie van zijn draai een beetje te vinden tussen de grote kanonnen. Laten we zeggen dat dat aardig lukt. Dat hij ook bij de profs de lakens zou uitdelen in zowat elke wedstrijd waaraan hij deelnam had niemand zien aankomen.

Eerste wedstrijd na blessure en @WoutvanAert wint! Gefeliciteerd! Benieuwd wat dat gaat geven bij de profs. Extra concurrentie vr @sven_nys.

— Nina (@NinaSeventeen) October 5, 2014

Dilemma: wielrennen in het echt of op tv

Als ik wielrenners in levenden lijve aan het werk mag zien, voel ik het tomeloze enthousiasme dat ik altijd met koers associeer tot in de toppen van m’n tenen. Dan moet ik op m’n tanden bijten om niet als een kind van zeven te staan springen en “Ze zijn daar!” te schreeuwen als ze in aantocht zijn.